Կբացվի արևը իմ հոգու , մութը կցրվի , կմտնի լույսը ... Ու գիտեմ , որ շուտ կգա բաղձալի այդ օրը , երբ կժպտամ առանց լացս թաքցնելու , առանց քեզ նայելու , կժպտամ հաստատ , ու վստահ կքայլեմ , կբռնեմ ձեռքը քո ու կասեմ , որ սիրում եմ ու նույն պատասխանը ես կլսեմ ... Բայց դեռ հոգումս մութ ա , ցուրտը պատել ա միտքս , դողում ա սիրտս , կոտրվածա հիմա ու մենակ հույսն ա , որ ապրում ա , որ դեռ իմ մեջ շնչում ա , ու հենց ինքն ինձ խոստանում ա , որ կգա օրը , երբ կուրախանամ ես , երբ էլ թաքուն չեմ լացի , չեմ ասի որ հոգնել եմ կյնքից անիմաստ ու գիտեմ , որ արևը իմ համար էլ կբացվի , լույսը հոգուս մեջ կթափանցի ու դու էլ կողքս կլինես այդժամ , կգրես ու չես թողնի որ գնամ ... Արևը կբացվի ... Հաստատ կբացվի ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий